Ciekawe miejsca i wycieczki

Bielice to przede wszystkim przyroda – las, rwąca rzeka i góry. Wszystkich, którzy tu trafią namawiamy mocno do zabrania wygodnych butów turystycznych i plecaka. Wycieczki, niekoniecznie dalekie i forsowne, ale również te do najbliższej dolinki, dostarczają przyjemności obcowania z naturą. Przedstawiamy tu propozycje wędrówek turystycznych, których celem jest jakieś szczególne miejsce i związane z nim historie. Niżej spis wycieczek w dalsze rejony.

Mapa Masywu Śnieżnika - DO POBRANIA

Wycieczka z dojazdem. Dojazd samochodem lub autobusem do Radochowa (20 km), stamtąd pieszo zielonym szlakiem. Dojście do jaskini ok. 20 min. Dokładna penetracja zajmie ok. 1 h. Wycieczkę połączyć można ze zwiedzaniem pobliskiego Cierniaka.

Jaskinia położona przy wsi Radochów, na stoku Bzowca, to często odwiedzane przez turystów miejsce. Najprościej dojdziemy do niej zielonym szlakiem, zaczynającym się na kolejowej stacyjce w Radochowie. Idzie się najpierw przez wieś, mija się stawy rybne i wychodzi na drogę między polami. Po około 10 minutach dociera się nią do skraju lasu i omija z lewej strony górę Cierniak. Zielony szlak spotka się dalej z niebieskim, który dociera tu z Lądka Zdroju przez Kalwarię na Cierniaku. Oba szlaki doprowadzają w końcu, przecinając strumień, do łąki przed Jaskinią, na której znajduje się turystyczna wiata z piecem i kominkiem.

Jaskinia Radochowska powstała w okresie górnego pliocenu (5-1,6 mln lat temu) przez wypłukiwanie się rozpuszczalnych w wodzie marmurów. W soczewce białego marmuru, na kontakcie z tzw. łupkami łyszczykowymi (szaro-żółta, krucha skała) jest wydrążona jaskinia, do której prowadzą dwa wejścia (jedno ostatnio zamknięto). Namawiamy wszystkich do zabrania ze sobą latarek i ubrań, które można wybrudzić. Chodzenie po tej jaskini jest bezpieczne, przy zachowaniu pewnej ostrożności. Apelujemy jednocześnie o uszanowanie tego miejsca – powinno pozostać czyste, w nienaruszonym stanie dla innych.

System korytarzy ma w sumie około 265 m łącznej długości i układ prawie całkiem poziomy – różnica wysokości skrajnych punktów wynosi tylko kilka metrów. Wewnątrz jednej z komór jaskini zobaczyć można jeziorko z krystalicznie czystą wodą. Przypatrując się jej uważnie zauważymy żyjące w niej niewielkie, kilkumilimetrowe podziemne kiełże – studniczki (Niphargus tatrensis). Wskutek braku światła, u tych jaskiniowych organizmów nastąpił zupełny zanik oczu i pigmentu, dlatego są one biało-przezroczyste.

Najwcześniejsza wzmianka pisana o jaskini pochodzi z 1757 r. Już przed stu laty stanowiła miejsce wycieczek kuracjuszy z Lądka. Dawniej występowały w niej jeszcze efektowne stalaktyty i stalagmity, jednak tak długie udostępnienie zniszczyło je całkowicie. Wiadomo też, że w 1936 r. badacz L. F. Zotz odkrył w osadach tej jaskini dwa skupiska kości zwierząt i czaszkę niedźwiedzia jaskiniowego. W świetle współczesnych badań nie potwierdziła się jednak hipoteza o zamieszkiwaniu jaskini przez ludzi pierwotnych.